Social Waste

Οι Social Waste δημιουργήθηκαν τον 1999 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Δεκαεφτάχρονοι τότε, μαθητές ακόμα, τράβηξαν αμέσως την προσοχή των active member, οι οποίοι τους πρότειναν να συνεργαστούν στα πλαίσια της ομάδας παραγωγής τους, της Freestyle Productions. Ο B.D Foxmoor (κατά κόσμον Μιχάλης Μυτακίδης) δήλωσε τότε «Εγώ έχω να πω τα καλύτερα για τα νέα σχήματα…Από την Κρήτη, τους Social Waste, 17 χρονών, που θα τους χρυσοπληρώνανε έξω.» Σήμερα, τριαντάρηδες πλέον, συνεχίζουν να κάνουν αυτό που έμαθαν μικροί, προσπαθώντας όπως λένε να το πάνε «λίγο πιο πέρα» από ‘κει που το παρέλαβαν, πριν το παραδώσουν και οι ίδιοι στην επόμενη γενιά.

Στις ζωντανές τους εμφανίσεις συνδυάζουν τον ξεχωριστό κοινωνικοπολιτικό στίχο και το δυναμισμό του χιπ χοπ με τους παραδοσιακούς ήχους και τα όργανα της Μεσογείου. Ρίμες-μαχαίρι και δυναμική σκηνική παρουσία, υπό τους ήχους λαούτου, γκάιντας, μπαγλαμά,και άλλων οργάνων της Μεσογείου, ενώ στα deck ο dj σκρατσάρει ακατάπαυστα. Οι στίχοι τους βρίθουν από αναφορές στους ποιητές και τους λογοτέχνες του κόσμου, καθώς και στην κοινωνικοπολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, τη Μεσόγειο, και τον κόσμο ολόκληρο. Στα τραγούδια των Social Waste o Μανόλης Αναγνωστάκης συνυπάρχει με τον Ζαν Κλοντ Ιζό, και ο Χρόνης Μίσσιος με τον Subcomandante Marcos των Ζαπατίστας σε ένα εκρηκτικό μείγμα.

Έχουν εμφανιστεί σε πάρα πολλές μουσικές σκηνές, φεστιβάλ, και αυτοοργανωμένους χώρους σε όλη την Ελλάδα, καθώς και στο εξωτερικό (Γερμανία, Νορβηγία, Μεξικό). Επίσης έχουν έντονη ακτιβιστική δράση ενώ συχνά δίνουν ομιλίες σε αυτοοργανωμένους χώρους αλλά και πανεπιστήμια σχετικά με την κοινωνικοπολιτική διάσταση του χιπ χοπ.

Μεσογειακό Hip Hop

Το Νοέμβρη του 2013 κυκλοφόρησαν το άλμπουμ «Στη γιορτή της Ουτοπίας», το Δεκέμβρη του 2015 το άλμπουμ «Με μια πειρατική γαλέρα» και τον Φλεβάρη του 2017 μαζί με τα Αντίποινα κυκλοφόρησαν το άλμπουμ «Το hip hop της Μεσογείου». Το περιγράφουν ως εξής:

«Το hip hop της Μεσογείου σουλατσάρει στα στενά της Μασσαλίας ακροπατώντας πάνω σε ρυθμούς απ’ το Μαγκρέμπ. Στην Τύνιδα προκαλεί λαϊκό ξεσηκωμό, και μπαίνει στη μύτη του δικτάτορα στο Κάϊρο και τη Δαμασκό. Παίζει λαούτο στην Κρήτη και στον Ελικώνα γκάιντα, ενώ στη Σεβίλλη «παίζουν αλέγκρο την καρδιά του» σε μια κιθάρα σπανιόλα. Σαμπλάρει Φεϊρούζ και Μάρκο Βαμβακάρη και ραπάρει τα κουπλέ και τα ρεφραίν του στα αραβικά, τα ελληνικά, τα ιταλικά, τα ισπανικά, τα γαλλικά, τα σερβοκροάτικα, τα αλβανικά, τα καταλανικά, τα ανταλού, τα σάρντο, τα εβραϊκά, και τα τούρκικα. Μπεντίρ πολίτικα και καλαβρέζικα ταμπουρέλα του κρατούν το ρυθμό. Και στα graffiti του, “Ο Παύλος ζει”…»