Social Waste

Κάνε παρέμβαση και φτιάξ’ τα όλα όπως θες,
τα παραμύθια άλλαξε τα και γράψε αλλιώς τις γραφές.
Πάρε τον πρίγκιπα και φόρα του κουρέλια,
πέτα τον μέσ’ το παζάρι να σκάσουν όλοι στα γέλια.
Και πες στη μάγισσα ότι αγαπούσα εγώ το ράγισα,
δεν πιάνουνε ξόρκια κι ευχές μάλλον πως άργησα.
Κάνε ένα δώρο στο δράκο να αστοχήσει το βέλος
και μάθε πως δεν έχουν όλα ευτυχισμένο τέλος.
Πες στο ληστή να πιάσει θέση ζεστή,
βάλτου να πιει κι ένα κρασί να ξεχαστεί,
κοιτώντας τον τρελό του χωριού να χορεύει
για το πώς βλέπει εκείνος τη ζωή και να μαγεύει.
Πάρε απ’ τη γη σου σιτάρι, και κάνε μου το σαν χάρη,
βάλε στης γης τα πέρατα να το μοιράζουν φαντάροι
κι ύστερα κάνε ανταρσία στου πειρατή το καράβι
και μπες στ’ αμπάρι να λευτερωθούν οι σκλάβοι.
Φτιάξε τον κόσμο όπως θες τίποτα όρθιο μην μείνει,
κάνε τον ήλιο να ανταμώσει τη σελήνη κι ότι γίνει ας γίνει,
όπως εσύ τουλάχιστον το φαντάστηκες κι όπως νοιάστηκες (ας γίνει).
Κι όταν δεις πως κουράστηκες, θα ξέρεις ότι δεν είχες αράξει
κι όποιος τον κόσμο σου κοιτάξει θα δει πως θα ‘χει αλλάξει…

Τούτος ο κόσμος πάλιωσε γι’ αυτό δεν είναι εντάξει
ήρθε ο καιρός τον μάλωσε κι είναι ώρα για να αλλάξει…

Τούτος ο κόσμος παλιώνει, μια εποχή τελειώνει,
λιώνει σαν χιόνι και μια καινούρια ζυγώνει (κι όλο σιμώνει).
Σηκώνει σκόνη κι απλώνει (όλο απλώνει, απλώνει),
μα απ’ τη ζωή σου ξεκινά και στη ζωή σου τελειώνει.
Πάρε λοιπόν απόφαση και με καθάριο το βλέμμα
σήκω απ’ τα γόνατα επιτέλους και πολέμα για σένα.
Να μην πιστεύεις κανένα, να μην πιστεύεις κι εμένα,
δεν θα μιλήσω για σένα και μη μιλήσεις για μένα.
Τα “χω χαμένα, μυρίζω ψέμα, μυρίζω κι αίμα
γι’ αυτό πήρα το ρίσκο να σου τα κάνω θέμα.
Βλέπεις εμένα κάποιος νοτιάς μου “πε για κάτι
και ψηλάφισα τα πρώτα τα σημάδια στη Βαγδάτη.
Κάνε κράτει, θαρρώ πως μέσα στην παραίσθηση
είδα να ξεκινάει κι η αντίστροφη η μέτρηση.
Πάλι αφού κύκλους κάνει τελειώνει και ξανακάνει
κι αφού ξηλώσει ύστερα όλο να ράβει ξαναπιάνει.
Γι’ αυτό σου λέω κάτι τελειώνει το ξέρω
και με τα χέρια μου γουστάρω τον επίλογο να φέρω.
Διαφέρω συνέχεια, προσπαθώ να ‘μια εντάξει
κι όπως τα βλέπω είναι ώρα τούτος ο κόσμος να αλλάξει.