Social Waste

Ωραία, εντάξει, το παραδέχομαι
καλές φωνές δε λέω, και προσεγμένες.
Μα ως εκεί και μη παρέκει άλλο δεν ανέχομαι
ν’ ακούω άχρηστες ρίμες και χαλασμένες.

Και πες μου πώς να το αντέξει το πανηγύρι
τούτο το εδώ το παράλογο, κανείς!
Άσε που ίσως να σκεφτούνε και να πούνε
πως είμαστε σε αυτή τη τέχνη συγγενείς.

Εμείς κι εσείς κι άλλοι μεγάλο χάλι
και πρέπει κάποιος να σηκώσει το κεφάλι
και το ανάστημα για κάποιο διάστημα και να τους πει πως εντάξει
είναι και κάποιοι που κάτι έχουν να πούνε στη πράξη.

Δεν είμαστε όλοι μαζί ούτε στο ίδιο στο ίδιο καζάνι και μαγαζί
μες το hip hop δεν είναι μόνο παιδάκια και χαζοί,
αφόρητοι, ποζέρια, μάγκες του κώλου,
ανιστόρητοι, καταχραστές του συνόλου.

Κι εμείς ανυποχώρητοι με θέματα μπανάλ, κουραστικά
για τα παιδιά με τα μυαλά απ’ τα νεοελληνικά μπετά
και με όλα αυτά και πάνω που είχα πει να μην ασχοληθώ,
ήρθα στο αμήν και δεν μπορώ να κρατηθώ.

Και τελικά αν αυτό είναι το hip hop to Ελληνικό
τότε δεν λέγεται hip hop αυτό που κάνω εγώ.

Να είχες και κάτι για να πεις καλά θα ήτανε
Δε θα μου τα ‘κανες νταούλια δίχως λόγο
Να είχες και κάτι για να πεις καλά θα ήτανε
Δε θα ‘ταν και ιστορία για ψυχολόγο
Να είχες και κάτι για να πεις και θα σε στήριζα
Θα ‘λεγα να κάτι κινείτε εδώ πέρα
Αλλά αν δεν έχεις κι αν αδιάφορα σου σφύριζα
Πως θα τραβούσαμε και οι δυο μας παραπέρα;

Είναι απίστευτο πόση βλακεία κρύβεται μέσα στο hip hop,
εδώ ο ένας βρίζει τον άλλο και ύστερα όλοι μαζί βρίζουν την pop.

Είναι και κάποιοι που έχουν άλλες απόψεις και σου λένε τελικά
«Ρε μεγάλε γιατί;
Να μην κονομήσουμε κι εμείς πέντε φράγκα
και πες μου ρε μάγκα τι πιστεύεις έ τι;»

Για αυτό κι εγώ κάπου κάπου και νιώθω ότι δεν ανήκω σε αυτή τη σκηνή,
άλλοτε πάλι με θεωρώ γρόθο που παίζω ακόμη σκιά στο πανί.
Και στο κοινό ρε απίστευτα πράγματα και λες δεν γίνετε να είναι τόσο γάματα
αλλά διαψεύδεσαι οικτρά και καπάκι μετά, λες «Τι θέλω εγώ και ασχολούμαι με αυτά»

Αλλά από την άλλη κάτι με αγγίζει
και το μυαλό μου το τριβελίζει
να πιάσω στυλό να σου γράψω δυο λόγια
να φύγω για live και για δρομολόγια
να παίζει στα αυτιά μου ξανά το συγκρότημα
και τα τραγούδια και το χειροκρότημα
να μου έρθει μια ιδέα να φαίνεται ωραία
κι αφού την περάσουμε λίγο παρέα
να την κάνω στίχο χωρίς φασαρία
να την στείλω μετά του Παρία
να πάρει τηλέφωνο αφού βρει τον ήχο
εκείνο τον ήχο που στήνει στον τοίχο
να πάω από του Σκουλ να πιάσει κιθάρα
να έρθει και ο Στεφ για σου ρε Στεφανάρα
μαζί και ο Ανίατος με τον Σταυρή
και ο Πολύτροπος να έρθει μετά να μας βρει
να πάμε από το studio σε πλήρη παράταξη
να μην χρειάζεται αναδιάταξη
και αποκατάσταση κι άλλη διάσταση
και είναι σου λέω γαμάτη κατάσταση
να έχεις παρέα καλή, μουσικό χαλί
και μυαλό που σε πάει από εδώ στη Χιλή!