Social Waste

Μες την πλατεία, στον Άγιο Μάρκο, στη Φλωρεντία
Ο Μοντιλιάνι κι ο Λεονάρντο κάνουν αστεία
Έχουν στα χέρια ένα χαρτί κι ένα μολύβι
Και δε φαντάζεσαι, ρε μάγκα μου, τι κρύβει

Λεμονανθούς στου ποιητή Ruben Dario τα λόγια
ξομπλιαστούς στον επιτάφιο τ’ Άη Δημήτρη στ’ Ανώγεια
Ένα κόσμο μεγάλο, πώς τον λέγαν το Γάλλο
Που φαντάστηκε ένα πρίγκιπα παράξενο, άλλο
Τα στιχάκια που γράφω και σου λέω να τα ακούς
Κι όποιος ζωγράφισε τους χάρτες τους Μερκατορικούς
Του Πικάσο τον ταύρο και το κόκκινο-μαύρο
Αυτό που θα έπρεπε να φόραγε η Αντιγόνη εν Επιδαύρω
οργή και λατρεία, παράξενο κράμα
σαν τα λόγια σου σ’αυτό που μου ‘χες στείλει το γράμμα
Το μολύβι να ξύσεις και εν είδει επιλόγου
Τα σπαθιά να τροχίσεις που μ’αρέσουν του λόγου

Είναι μακρινό ταξίδι
δε φαντάζεσαι τι κρύβει μέσα του το μολύβι
Είναι όπλο και λεπίδι
Δε φαντάζεσαι τι κρύβει μέσα του το μολύβι
Είναι αγώνας και παιχνίδι
Δε φαντάζεσαι τι κρύβει μέσα του το μολύβι
Είναι λόγος και αντικλείδι
Δε φαντάζεσαι τι κρύβει δε φαντάζεσαι τι κρύβει

Μολύβι που γράφει και γόμα που σβήνει
ψυχή φορτισμένη συνήθως διακρίνει
μοιάζει με κρίνη που απλόχερα δίνει
ψυχής μοτίβα σε εγκεφαλική δίνη
σκέψεις υπάρχουνε μέσα θαμμένες
σε θέσεις ενδόμυχα μένουν κρυμμένες
πιέσεις ασκούν σε μαύρους πυθμένες
λέξεις να γίνουμε συγκροτημένες
μολύβι που κρύβει πιστεύω και στόχους
ιδέες και όνειρα ουτοπικούς τόπους
παιδιών ζωγραφιές τόσο απλές σα μαγεία
καρδιάς μαντινάδες στιχάκια με ουσία
Μολύβι που κρύβει ζωγράφους στην πόλη
Χαράζει πορεία κι απέναντι όλοι
πολιτικούς λόγους μ’ αλήθειες και ψέμα
ηρωικές πράξεις γραμμένες με αίμα
μολύβι χαράζει χαρτί σ υποθέσεις
Ιδέες του Tesla που θέλεις να κλέψεις
Μύθους πολλούς γραμμένους με πλέξεις
Μαγικές σκέψεις, αιώνιες λέξεις
Έννοιες μεγάλες κόσμου συμβάντα
Υπογραφές που ξεπουλήσαν τα πάντα
Συνθήκες με κόλπα που υπογράφτηκαν πρώτα
Και καναν αντάρτες ν’ αφήσουν τα όπλα