Social Waste

Μες στους δρόμους θα γυρνάνε αιώνια
τα παιδιά με τα φαρδιά παντελόνια
Σε λιμάνια σε σταθμούς και βαγόνια
τα παιδιά με τα φαρδιά παντελόνια
Ορκιστήκαν να μη γίνουνε πιόνια
τα παιδιά με τα φαρδιά παντελόνια
Στα στιχάκια τους ζητήσαν συμπόνια
τα παιδιά με τα φαρδιά παντελόνια

Τώρα τα λόγια μας ακούγονται στα πέρατα
ίσως τρομάζουνε λιγάκι και τα τέρατα
αυτά τα διάσημα που βλέπεις στις ειδήσεις
αλλά και τα άλλα που ποτέ δε θα γνωρίσεις
τώρα στα lives μας έρχονται τρεις γενιές
και μας ακούνε τα παιδιά στις γειτονιές
οι στίχοι μας είναι αγκάθι στα όνειρά τους
και το χιπ χοπ μας κάνει peak στα φεστιβάλ τους
τώρα του τότε οι γραφικοί γίναν ωραίοι
και πάθαν πλάκα όλοι οι μανατζαραίοι
τώρα γεμίζουν μαγαζιά κι ανοιχτά θέατρα
κι είναι τα views σαν τα στιχάκια μας… αμέτρητα
του τότε τα μικρά παιδιά γίναν μεγάλοι
και τα τραγούδια μας ραπάρουν κι οι δασκάλοι
και τώρα ακούγονται της τέχνης οι παρίες
σ’ όλες τις σχολικές γιορτές και τις πορείες

Μες στους δρόμους θα γυρνάνε αιώνια
τα παιδιά με τα φαρδιά παντελόνια
Σε λιμάνια σε σταθμούς και βαγόνια
τα παιδιά με τα φαρδιά παντελόνια
Ορκιστήκαν να μη γίνουνε πιόνια
τα παιδιά με τα φαρδιά παντελόνια
Στα στιχάκια τους ζητήσαν συμπόνια
τα παιδιά με τα φαρδιά παντελόνια

Μπλουζάκι ΧL, φαρδοπαντέλονο και σκούφο
μέσα στις πόλεις τα κοιτάζανε σαν ούφο
στο Σύνταγμα, στην Τσιμισκή, στα Ψηλά Αλώνια
τα παιδιά με τα φαρδιά παντελόνια
κι όπως οι γλύπτες τον πηλό όταν πρωτοπλάθουν
διαβάσανε μήπως και μάθουνε να γράφουν
κι ύστερα πάλι τι ειρωνεία, τι αντίθεση!
Μπλεχτήκαν με τη δημιουργική τη σύνθεση
Τώρα λοιπόν που πέρασαν είκοσι χρόνια
που ‘χουν ξεβάψει τα φαρδιά τα παντελόνια
που εξαντλήθηκε το χρώμα μες στο σπρέι
που πια στα lives μας έρχονται κι οι φασαίοι
θυμόμαστε που ορκιστήκαμε μη γίνουμε
όλα αυτά που δε γουστάρουμε και φτύνουμε
ξεπουλημένοι, καταδότες και ρουφιάνοι
τύποι γλοιώδεις με εννιά γράμματα …